Ik merk dus echt dat ik hier heel lekker op ga, puzzelen in de zon en een podcast aan is een ultieme goal om te ontspannen. Ik voel gewoon dat mijn lichaam ook echt toe is aan vakantie, het is een beetje op. Tussendoor laadt ik mijzelf echt wel op en ik stel mijzelf ook vaak de vraag: Wat heb ik nodig? Wat wil ik vandaag doen?. Vakantie! Haha, ja dat komt er echt wel aan, even geduld. Wat ik soms nog moeilijk vind om echt aan mijzelf toe te geven dat ik rust nodig heb door bijvoorbeeld even te slapen of even gewoon helemaal niets doen. De bezige bij in mij vindt dat vaak niet zo leuk, het wilt van alles doen maar dat is logisch, is ook hoe het brein werkt.. Maar hoe vaker je iets doet, hoe meer je nieuwe dingen doet en herhaalt, hoe sterker de neurologische verbinding. Vaak is dan de vermoeidheid van je lichaam een actie in het negatieve en nu merk ik dat op en daarvoor wil ik die schop onder mijn kont hebben. Ik zie toch wel dat strenge nog maar het is ook hoe mensen mij zien. Dan merk ik dat ik het lastiger vind om die pleaser in mij stil te hebben en gerust te stellen. Ik kan mijzelf soms echt opvreten door de hardheid die ik dan (onbewust) een ander kan opleggen want in mijn hoofd wordt het dan op die manier gerepresenteerd terwijl ik aan de andere kant ook er vanuit kan gaan dat dit op een liefdevolle manier door mij wordt bedoelt. En de vragen: wat is er morgen? Hebben we afgesproken?. Dat raakte mij toen enorm. Ik dacht gelijk aan: Misschien wilt hij nu wel helemaal niet meer met mij op vakantie terwijl het ook gewoon als grapje of sarcasme bedoelt kan worden, even een beetje plagen en ik gaf daar ook een grappig antwoord op. Het moet kunnen en het hoort erbij want nu leer ik eindelijk ook een beetje te kijken naar oké, ik plaag je terug maar de les om het leven niet altijd zo serieus te nemen was en is nog steeds wel een uitdaging. . Krijg ik op mijn werk er een vraag tussen? Moet ik iemand even helpen?. Het zijn nu allemaal dingen die er nu bij mij bij horen. Maar ik zie wel duidelijk dat ik aan Maxim aangeef dat ik er ben, altijd. Maar toch is het dat scherpe randje wat ik moeilijk vind. En dan moet je gewoon een mindset hebben die aangeeft dat je alle emoties accepteert en er mogen zijn en soms even niet teveel aantrekken van wat andere mensen van jouw woorden of zinnen vinden want ik weet dat, jij weet dat en iedereen weet dat het absoluut uit een goed hart komt. . Blij dat ik nu dingen tijdig opmerk. Het belangrijkste is dat je het weet en dat je er al een helehoop en een heleboel mee gedaan heb maar ook van heb geleerd en dat je het nu veel beter doet. Soms is het te leuk om even dit of dat te sturen maar ik moet wel begrijpen dat ik mijzelf er alleen maar mee heb, ik ben het dan vervolgens die het 100x overnieuw gaat lezen en dat ik dan ging overdenken. Tegenwoordig kijk er minder naar moet ik zeggen. Ik vind het soms nog een beetje onwerkelijk. Je praat tegen de echte nu he. Duhh…. Ik weet allemaal technieken en ik heb die ook allemaal gehad. Maar je hoeft niet alles maar te confessen op internet. Het komt wel, je kan straks alles gaan uitleggen en of bepraten. Maar het allerliefste heb ik eerst dat jij het woord doet Maxim en dat weet hij heus wel, dat heb ik je vaak genoeg gezegd. Het voelt soms net een beetje als die Lieve Marianne column van 538. Maar Maxim heeft al ontzettend veel veren gehad, je moet er nu voor zorgen, als pauw dat je je eigen veren blijft behouden. Dat je straks niet kaal geplukt bent. Nee, dat is ook dikke onzin hoor. Ik heb nog altijd een geweten, ik heb nog altijd mijn volwassen ik in mij die mij daarvoor kan behoeden. Nu moet ik er nog echt even voor zorgen dat die laatste loodjes nooit meer het zwaarst wegen maar het allerlichtste, net als een witte veer en hoe meer ik de FullCharge technieken ook met de: Wake Up To Grow journal toepas, hoe beter mijn leven vorm krijgt en hoe sneller ik mij lekkerder in mijn vel voel en hoe kan het ook anders dan dat je….. sneller manifest en zoals ik al zei is dan ook die Awkward Silence voorbij maar…. Hoef je nooit meer alle verhalen ermee te eindigen maar weet je dat…. Once again….. net als de pizza, net als het restaurant… dat je eten er echt wel aankomt….
Want dit is met liefde geschreven en liefde is..... Je hart volgen