Een film over een pasgetrouwd stel: zij krijgt een ongeluk en is haar geheugen kwijt en herinnert haar huwelijk met hem niet meer. Hij heeft het er moeilijk mee en probeert haar haar oude leven te laten zien.
Ik heb een belofte gemaakt en hou mij eraan. Wil niet langer meer uit angst schrijven en de escape kaart gebruiken om het sneller te laten verlopen. Dus heb ik het een en ander verwijderd. Daarmee is de controle kaart uit het spel en volledig verbrand want we hebben hem niet meer nodig dus speel ik nu open kaart. Het is misschien voorspelbaar maar ook niet helemaal (want hou daar niet zo van). Er liggen nog wel kaarten onder de tafel MAARRRRR…. Het spel wordt wel eerlijk gespeeld. Niet meer valsspelen. De kaarten zijn namelijk inmiddels opnieuw geschud dus betekend dat dat mijn kaarten onder de tafel gewoon bij de nieuwe ronde horen. Het hoort bij het volwassen worden en de persoon die uit liefde komt. We eindigen het spel met gelijkspel 2 winnaars en 2 gelijkgestemde. Voor deze keer hoef ik niet te winnen nog te verliezen. Het gaat mij meer om de eerlijkheid van het spel maar ook om de gelijkwaardigheid waarmee het gespeeld wordt. Overleggen is ook toegestaan. Het hoeft ook niet volgens de regels gespeeld te worden. Net als Monopoly je kaarten van de straatjes inwisselen: Speel je het tactisch, dan wil je vaak wisselen voor een betere. Speel je het gelijkwaardig, dan overleg ik met je, welk straatje zou je willen en wat kan ik jou geven? en andersom. Of water bij de wijn. Al is dat iets meer gericht op compromis sluiten wat vaak al een situatie vooraf heeft waarin de balans niet gelijkwaardig is. Ik denk zelf dat het juist goed is om als team te werken. Teamwork = samenwerking = gelijkwaardigheid = liefde.
“Love is always the answer’’