The zoo keepers wife

Voor de mensen die die film niet kennen, Go check it out, trust me, you won't get disappointed. Een film over de 2de wereld oorlog waarin onderduikers in een Poolse dierentuin onderdak krijgen. Mensen die mij kennen weten dat ik veel met dit onderwerp heb, het is niet alleen een boeiend en interessant onderwerp maar geeft ook weer aan hoeveel wij mensen ervan kunnen leren en persoonlijk wil ik graag dat het verhaal doorverteld blijft worden. Opdat wij niet vergeten voor hen die voor ons gestorven zijn, nooit en te nimmer. Even gaat mijn gedachten weer terug naar een moment in Zeeland, waarin we voor een gedenkmonument staan. Verzet heeft altijd al in mij gezeten, het meisje dat een herinnering had aan het alleen zijn, het meisje dat daar haar hele leven al boos om is geweest. Maar ook het verzet in de 2de wereldoorlog, als ik in die tijd had geleefd, was ik zeker bij het ondergrondse verzet geweest en weer gaat mijn hoofd naar een film die wij samen keken Bankier van het verzet. Ook zo'n goeie film. 

The zoo keepers wife slaat ook wel een beetje op mij, het heeft 2 elementen die in mij zitten, enerzijds het verzet en anderzijds het gebied van dierentuin. Nog steeds wil ik weer in Artis werken, nog steeds is dat mijn ultieme doel en goal. Als pinguïn verzorgster want daar heb ik stage gelopen. Pinguïns zijn cool maar überhaupt het voorrecht om in een dierentuin te werken is zo surreal. Ik heb er helaas maar even aan geproefd, maar toch weet ik dat het voor mij weer terug mag komen. Het was magisch om sochtends de poorten binnen te lopen zonder bezoekers, langs de apen en langs de olifanten opweg naar de kleedkamers bij de hyena's. Artis zit nog steeds in mijn hart, het is aanpoten en beulen maar ik hou meer van dat werk dan als dierenartsassistente te werk gaan. Met Sanne samen ingewerkt, ik kende haar nog van mijn stage. Die meid is zo cool echt een powervrouw hoor, tattoos van Tomorrowland want daar is ze gek van. Ingewerkt worden bij de reptielen. De reuzen schildpadden voeren en het verblijf schoonmaken, door naar het reptielen huis, de dieren tellen en kijken of ze er nog goed uitzien. Het verblijf sproeien want luchtvochtigheid. En niet vergeten om groente en fruit te snijden want niet elke reptiel wilt een muis, konijn, kip of ander dood dier eten. Ik mis die tijd enorm. Artis is altijd aanwezig in Amsterdam. Dat klopt ja, het hart van de stad. De plek waar ik het allerliefste werk. Hoe zou het met iedereen daar gaan ? Hoe gaat het met de overlast van de reigers? Stelen ze nog steeds het vis van de pinguïns? Ik weet dat ze de laatste keer netten hadden gespannen over het verblijf heen. Hebben ze de pandemie overleefd ?. Ik ben wel echt een zoo keepers wife in hart en nieren, dat wereldje is echt voor mij weggelegd, ik schroom niet om met een microfoon op mijn kop de mensen te vertellen over de pinguïns. Ik durf vrij veel als het gaat om voor mensen spreken, deins nergens voor terug en ook Charming heeft dat geweten. Ik wil zo ontzettend veel nu, eigen bedrijf, podcast, bij Artis werken en mensen coachen.

Danielle