2 december 2024,
Ik denk lang over deze titel na, want ik vind het moeilijk om het hierover te hebben. De schaduwkant. Ik maak er zwaartekracht van want alles wat je zwaar maakt kan ook je kracht zijn en als je het licht maakt door het minder zwaar te maken kom je vanzelf op je voeten weer op de aarde terecht oftewel het geaard zijn met jezelf. Soms zijn er dagen dat ik mij nog steeds enorm schuldig voel voor de schaduwkanten die dingen in het verleden hebben aangericht, ik vind dat ergens moeilijk om het een plekje te geven maar weet dat ik die persoon niet meer ben. De zwaartekracht is een bepaalde kracht, zoals ik het zie die mij of de hele tijd in het oude kan duwen of in het lichte. Toch moet je nou eenmaal als je volwassen bent of als je je wonden wilt aankijken om te helen die delen van jezelf aankijken en integreren. Ookal heb ik mijzelf tig keer vergeven toch blijkt er nog een soort zwaarte te voelen. Alsof de donkere kleuren zo immens aan mij trekken dat het te zwaar is om te tillen. Je kan het nou eenmaal niet steeds weggooien of vermijden. Het komt hoe dan ook en op welke leeftijd dan ook toch weer vrolijk terug. Of dit nou een trigger is in een vriendschap, relatie of iets anders hoe dan ook je bent geacht ermee te dealen aan te kijken en te helen voor de volgende generatie ik vind dat dat mijn plicht is voordat ik kinderen neem. Al zullen die ook natuurlijk wel ergens in hun leven fouten gaan maken, ik wil zelf wel een gezonde dynamiek binnen mijn gezin creëren. Dus het laatste punt is dan ook het voelen van die delen. Eenmaal doorvoelt, geïntegreerd en geaccepteerd voelt het ineens niet meer zo zwaar maar licht. Hier zal vast ook wel de nodige herhaling inzitten maar het maakt mij wel een beter mens. Ik ben blij en dankbaar dat ik inmiddels alle kleuren en emoties goed heb weten te integreren en hier profijt van heb zonder andere te verwonden. oftewel rood wordt groen.