Ik ben een grote vrouw. Ik ben geen onvolwassen meid meer. Het ontbrak mij aan het stukje wat ik verloren was na de selflove foto shoot. Ik miste een gevoel vanbinnen. Ik heb er heel lang naar gezocht want na de fotoshoot, voelde het alsof er niets meer toe deed. In 2023 & 2024 bleef ik hangen in het gemis ervan. Maar ik kan jullie allemaal zeggen: ik ga dit stukje dit jaar terugkijken.
En Deze geld nog steeds: Angstige affirmaties? X100 voor jezelf. Geld ook voor mijzelf en dat heb ik ondervonden.
Dit is een lang gedicht wat hierbij hoort:
Wat is er mis met mij ?
Heb ik wel alles op een rij?
Ja, eigenlijk wel.
maar waarom reageer ik dan zo erg?
Waarom post ik zoveel in de 3D?
Omdat ik niet weet wat ik anders moet. Dat is een antwoord recht door zee.
Maar ik weet wel heel goed hoe het moet. Waarom reageer ik dan zo ?
Wat is er mis met mij ?
Heb ik mijn verstand verloren ?
Nee. Ik wil er gewoon bij horen.
Ik heb al zoveel banen verloren.
Ik heb mijn foto’s toen niet mooi meer gevonden. Mijn kaarsje ging uit. Mijn licht doofde. Het was gewoon heel lang weg ik probeer met alle macht te zoeken in alle hoeken. Waar is mijn licht ? Waar is mijn zon ? Waarom lijkt het alsof ik het niet vinden kon?
Ik wil geen depressie, ik wil geen langdurig verdriet want dan vind ik mijzelf lijken op het trashcan lied.
Eigenlijk is er niets mis met mij. Waarom reageer ik dan zoveel? Ik wil dat het nooit meer mis gaat. Maar dat is mijn deel.
Ik probeer met alle macht op te staan. Want ik ben Daan.
Maar soms lukte het niet, wil ik graag die knuffel, dat kopje thee en een handje vasthouden mee.
Toch wil ik het heel graag zelf doen. Is dat nou zo gek? Nee, maar soms kom ik niet verder alleen dan voel ik daar in mijzelf een gebrek.
Ik lijk in geen beding meer op die vrouw van die foto shoot maar toch ben ik haar maar het lijkt wel alsof zij iemand anders is vandaar dat ik daar naar staar.
Toch ben ik dat echt maar mijn hoofd raakt daarmee in gevecht.
Dat kan je niet zijn want je loopt weg voor je eigen pijn. Maar ik verdien dat wel het is daarom dat ik Esmeralda dan maar bel.
Ik voel mij soms gewoon alleen. Is dat zo gek? Misschien is dat wel mijn gebrek.
Maar dat is nooit voor altijd. Kom op meid! Er is genoeg tijd!
Echte liefde, daar hoef je nooit voor te vechten dat gaat vanzelf. Maar het zit ook van binnen en laat mijn hart beminnen.
Waar is die mooie vrouw toch? Waar is zij? Ken ik haar nog?
Ze is er heus wel maar het word haar soms gewoon teveel. Er is zoveel verdriet het lijkt of ik daarin mijzelf zo tekort schiet.
Heel veel mensen die ik zie, die ik spreek zeggen altijd: meid! Die foto’s van jou! Die zijn toch zo mooi! Ik zou maar houden van jou. Meid! Er zijn zoveel mensen die jaloers op jou zijn! Moet je toch eens kijken! Je hebt het daar echt fijn!
Ik wil gewoon op kunnen staan, kunnen zeggen: JA HALLO! Zonder Daan geen show want daar is niets aan!
Maar soms lukt het gewoon niet, heb ik mega veel verdriet.
Ik wil mijzelf gewoon weer normaal zien. Als die mooie vrouw van die foto shoot. Moet ik het overnieuw doen? Daar hebben we het wel over gehad. Dat lijkt mij wel wat!
Moet je nou eens zien wat een mooie vrouw je bent! Ik wil het in mijn hart en in mijn schouders voelen. Is het er nog wel? Natuurlijk wel! Weetje? Je hebt gewoon veel meegemaakt, dat is gewoon best veel maar dat is waarom het je zo raakt. Ik wil graag daar al zijn maar dan loop ik weg van mijn eigen pijn. Ik hoor mij thuis te voelen in mijn eigen huis, dat zeg ik altijd maar soms lijkt daar zoveel strijd. Loop je daarom weg? Ik wil gewoon naar Amsterdam toe. Maar luister meid: echte liefde kent geen tijd. Maar ik denk nog steeds dat ik er zoveel voor moet doen. Dat is geen waarheid want ik ben al zelf meer dan een miljoen.
Nou dan! Is er dan iets mis? Nee. Eigenlijk niet. Nou dan! Kom op meid ! Sta op!
Maar waarom raakt het mij dan veel meer? Dat is niet zo maar ik schrijf er zoveel over, iedere keer weer.
Ik voel mij machteloos omdat ik denk dat ik er niets aan kan doen. Maar dat is nooit waar want ik heb er veel meer verstand van nog wel meer dan een miljoen.
En als andere mensen dan iets doen. Dan voel je je machteloos, kijk ik mee aan de zijlijn dat voelt nooit fijn!
Waarom pak je die hoofdrol dan niet? Ik word gewoon overmand door veel verdriet.
Maar ik weet toch wie ik ben. Weet je wat? We doen het gewoon over! Want dat vergt pas kracht!
Vraag Puma voor je make-up, maak je mooi, haal die rode jurk uit de kast want deze rol dat is wat bij mij het allerbeste past!
Hup! Het is tijd om te shinen! Pak je eigen Spotlight meid!
Hup hup ! go you ! Ga naar je eigen wilskracht toe!
Nou zie je! Zo wil ik het zien! Meid! Je krijgt van mij een dikke 10!
Je doet het echt goed! Trots op jou ! Dit is de Daniëlle waar ik van houden zou! Nou dan! Hup hup! Droog die tranen! Maak er een feest van ! Want dit is je echte comeback! Zie je wel dat je het kan!
Kom op ! Hup hup ! Gaan met die banaan! Want ik zeg zonder mijn naam is er niets aan. Hoe heet ik dan? Daniëlle! Ken je die vrouw ?? Zij heeft je veel te vertellen! Oh ja! Haar ken ik wel! Maar nooit meer van de rellen, oh nee, en ook geen frikandellen, maar zij kan haar eigen leven in elkaar zetten zonder een eigen oordeel over haarzelf te vellen.