Van angst naar liefde

Maandag 7 april 2025,

Lieve angst,

Je kan mij overweldigen en je kan mij in zijn macht houden. Maar wat is hier wijsheid? Is het liefde als ik tegen je zeg dat ik de rol niet meer nodig vind? Online? Soms ben ik gewoon heel eerlijk, dan weet ik niet goed meer wat nou goed en fout is. Maar wat is nou een keuze maken uit liefde hierin? Ik wil zeggen dat ik mijzelf moet aankijken en nooit meer het gevoel moet hebben dat ik met je zou moeten vechten, online of offline maar soms vervaagt alles dan vind ik het moeilijk om er niets van te zeggen. Ik wil gewoon heel graag Daniëlle zijn en blijven, ik wil heel graag voor de stem van de liefde en Charming en Snow gaan. Maar is het liefde als ik dit allemaal online gooi? Ben ik dan goed bezig? Eigenlijk niet. Ik neem je mee aan de hand, ik neem je mee als een vriend in mijn leven, als een guideline of als een geweten. De angst zegt ook vaak dat het kwijtraken voor mij zo moeilijk is. Ik wil je zien als een dierbare, als een vriend om te koesteren maar ik raak toch een beetje verlamd van schrik. Je maakt mij misselijk, angstig en ik kan niet meer goed eten of drinken. Ik ben niet altijd bewust van het goed nadenken over iets en misschien laat jij mij dat ook zien. Dat ik dan een betere keuze kan maken in mijn leven. Lieve angst, je kunt vele vormen en gedaantes aannemen. Je kunt zeggen dat ik hartkloppingen krijg, dat ik niet wil eten, dat ik je niet meer moet, dat ik enzovoorts maar wat zou je nodig hebben van mij? Is dat een knuffel? Is het speelgoed? Vertel mij eens wat heb je nodig om rustiger te worden? Want ik zie, hoor en ik lees het. Heb je nodig dat ik zeg: Kom er eens bij? Dat ik zeg: Ik til je op zoals dat kleine olifantje in het water?. Het enige dat ik wil is gewoon groen en liefde. Heb je nodig dat ik zeg: WONDR Experience ik ga je gewoon eens bezoeken? Dan is het allemaal zo erg nog niet. Tegen je vechten heeft geen zin, daar los ik niets mee op. Maar liefde wel. Wat heb je nodig? Mag ik je uitnodigen om in de zon te komen staan? Mag ik je uitnodigen om op het toneel te verschijnen en mij te verlichten? Want je bent niets anders dan een bescherming die ik mijzelf heb aangeleerd. Maar ik snap dat je je bedreigt voelt als ik je zo openlijk weg wil hebben want uiteindelijk heb je een positieve intentie. Ben ik de zeemeeuw? Ben ik het konijn? Nee, ik ben het hotel. Ik wil je toch mijn excuses aanbieden voor hetgeen ik tegen je gezegd heb. Dat durf ik want ik ben sterk. Maar wil je mij ook een kans geven? Een plek in je leven geven? Wil je mij de sleutel tot het slot geven? Ben je bang om niet gekozen te worden? In de prullenbak te belanden? Slapeloze nachten te krijgen? Met een vol hoofd niets meer kunnen doen? Ja, geef mij maar je hand, geef mij je hart, zullen we samen eens kijken hoe we dit weer kunnen herstellen? Om geen tranen meer te hebben van een tekst? Om geen halfleeg glas te zijn? Om geen pet te laten stelen? Om geen angst meer voor advertenties te hebben? Wil je dat ik zeg dat je een Queen bent? Maar dat ik er ook eentje ben? Voelt dat beter om gelijkwaardiger te zijn? Ik nodig je uit om alle wapens neer te leggen, om de verzetter in je te stoppen. Nooit meer te vechten tegen een spiegel maar je eigen plek weer in te gaan nemen. Geen leegte op te vullen maar jezelf te verblijden met al het moois wat de wereld te bieden heeft. Uiteindelijk zijn we allebei verdrietig. het enige wat ik wil is gewoon heel graag een doorbraak in deze zaak. Maar kan ik je, zonder je gepasseerd te voelen, laten zien dat ik echt voor een leven met Charming wil kiezen? Dat ik mijzelf gekozen voel? Laat je mij daarin mijn werk doen? Want Charming & Snow horen bij elkaar. Mag ik de sleutel om het hotel te openen? Ja? Goed. Geef mij de ruimte om op mijn eigen plek te staan, daar waar ik hoor en daar waar de Conversational Scriptings voor bedoelt zijn. Uiteindelijk heb ik het voor mijzelf geschreven, dus behoor ik ook de hoofdrol in mijn eigen leven te spelen. Maar dankjewel lieve angst, voor het laten groeien maar nu ik daar ben, geef ik mijzelf heel graag weer de hoofdrol terug. Zonder je te passeren, zonder je te raken, geef ik mijzelf de kracht om hier vanuit liefde mijn eigen verhaal: Aan de liefde van mijn leven uit te laten komen. Geef mij maar je angst, dan geef ik jou de morgen terug..... Geef mij de rol terug van schrijver, wifey en laat mij voorin de bus zitten in plaats van achterin. Dankjewel!  Maar lieve ik, geef mij nooit meer de rol van de angst maar van de liefde want dat ben ik toch veel liever en meer waard.

 Daniëlle