Zondag 4 mei 2025,
In een wereld zo groot, vol verdriet, oorlog, wanhoop en pijn,
zou een vredesduif wel eens fijn zijn.
Wat zou die de wereld meegeven?
Wat zou het de mensen laten beleven?
Het is de liefde en de vrede die altijd zegeviert
en die eenieder in zijn hart pleziert.
Ik voel mij soms wel eens echt een soldaat,
ik sta altijd met de paarse vredesduif paraat.
Maar ook mijn houding — soms kinderachtig —
maar altijd daarna denk ik weer:
de kans om het anders te doen en volwassen te blijven,
voelt meer dan krachtig, iedere keer weer.
In een wereld zo groot, vol verdriet:
als je de paarse vredesduif ziet, dan wanhopen wij niet.
Wij geven geen kracht aan de donkerste macht,
wij geven geen kracht aan de wanhoopsmacht.
Waar gaat het mis, als er nog zoveel oorlog,
discriminatie en een moordende maatschappij is?
Een kleine stap begint bij jezelf.
Bij mij begint het met dit gedicht —
ik heb het daarom op de vrede gericht.
Wat kun je eigenlijk doen voor een ander?
Geef iemand een compliment,
vraag aan je buurman:
"Hé, hoe gaat het? Hoe is het met jou?"
Dat is waarmee je vrede vieren zou.
Maar ook vergeving — voor jezelf en voor de ander — is fijn,
dan word je letterlijk bevrijd van oude pijn.
Mijn oma is heilig voor mij,
zij is een echt voorbeeld van hoe het moet:
leef in vrijheid en liefde, want dan doe je het goed.
Koester je eigen verlangen, volg die droom —
want dan komt er weer een vredesboom.
Maar de paarse vredesduif...
Geef hem vooral door,
want daar is de liefde voor
In liefdevolle herinnering:
Ate Dijkstra 26 april 2025, veelste vroeg met een leven vol verhalen. 3 broers en 3 kinderen achterlatend.
Zonnegroet,
Daniëlle