De zwaan en het kleine vogeltje (een kerstverhaal)

Er zwemt een zwaan in het water een prachtige grote witte zwaan, trots slaat hij zijn vleugels uit en alle waterdruppels  uit zijn vacht vallen in het water. Er komt een klein vogeltje aan vliegen die ergens op een tak landt net boven het water. De zwaan kan het nog wel zien. Het vraagt zich af wat het hier doet, het is aardig koud geworden en alles ligt onder het sneeuw. Het kleine vogeltje kijkt de zwaan aan, net alsof het wilt zeggen: ik zie je daar zwemmen maar weet niet zo goed of ik dichterbij kan komen of dat ik hier nog op deze tak kan blijven zitten. Dan praat de zwaan tegen het kleine vogeltje : Kom dichterbij, je mag wel op mijn vleugels komen zitten want daar is het warmer. Het vogeltje twijfelt heel even, kan ik zomaar op de vleugels van de zwaan gaan zitten ? Maar toch doet het kleine vogeltje wat de zwaan voorstelt. Het is bijna kerst, niemand zou alleen moeten zijn antwoordde de zwaan en ik vindt het gezellig om er gezelschap bij te hebben. Het kleine vogeltje maakt het zich gemakkelijk tussen de veren van de zwaan en geniet van de warmte. Ben je hier alleen? Vraagt het kleine vogeltje. Hier misschien wel, ik kom hier altijd even om na te denken. Maar ik kan je wel laten zien waar ik woon, als je dat wilt? Het kleine vogeltje wilde wel weten waar de zwaan woonde en antwoordde dat het nieuwsgierig was waar de zwaan dan zou wonen. Hou je goed vast, we moeten nog wel heel even vliegen. Het kleine vogeltje maakte zich nog kleiner en begroef zich in de veren van de zwaan zodat het daar goed kon blijven zitten. Daar gaan we, en ze vlogen omhoog de blauwe lucht tegemoet. Heel even stak het kleine vogeltje zijn hoofdje boven de vleugels uit, het was wel nieuwsgierig geworden waar ze precies waren. Ze vlogen boven Zeeland en zagen allemaal zeehonden op de wal liggen. Hou je goed vast, ik ga lager vliegen. Toen zag het kleine vogeltje iets wat het nog nooit had gezien, allemaal witte zwanen bij elkaar, het leek wel 1 grote familie, hoe ze daar allemaal tussen en door elkaar zwommen, druk in de weer alsof ze allemaal met elkaar aan het praatte waren. Dit is mijn familie, zei de zwaan. Wees welkom om met ons kerst te vieren. Er was herkenning voor het kleine vogeltje want het woonde hier ook heel dichtbij. Wacht even, vindt je het goed als ik ook al mijn vriendjes erbij haal? Tuurlijk! Lijkt mij heel gezellig antwoordde de zwaan en het kleine vogeltje vloog weg om even later terug te komen met een zwerm kleine vogeltjes. Ze hadden allemaal eten meegenomen.  Wees welkom iedereen, zei de zwaan. Kerst vier je met elkaar en nooit alleen. En zo deelde ze al het eten samen. De zwanen en de zwerm kleine vogeltjes. Oftewel diamant duifjes.

Ik wens iedereen een mooie kerst toe en een succesvol 2023!

Liefs,

Danielle