Een lente verhaal: Marley & me: Schelpen zoeken op het strand
Het is een mooie lente dag en de zon schijnt aan een strakke blauwe lucht.Overal waar je kijkt liggen er schelpen op de grond: grootte en kleine smalle en dikke zwarte of witte. Er komt een gezin aan met een hondje. Een kleine Duitse herder pup. Het diertje is vrolijk aan het rennen en wacht totdat de lijn van de riem los mag. Even wachten, je mag zo los Marley. Het is net een beetje die labrador uit Marley & me. Tikkeltje ondeugend maar ontzettend schattig met van die schattige puppy ogen. Marley ziet meeuwen langs de kust en wilt erheen rennen maar kan het nog niet, het zit nog steeds vast aan de lijn. De vader van het gezin maakt de hond los: Ga maar, ik vertrouw erop dat je de weg weet. En inderdaad, wanneer hij los is, gaat hij ervandoor. Marley springt en rent wild achter de meeuwen aan, hij vindt het leuk, het voelt zo vrij zonder de lijn. Helaas, de meeuwen vliegen al weg voordat Marley wel en breed bij ze is. Maar hij heeft er wel lol in. Hij speelt een beetje met de golven: springt naar die gekke dingen in de zee die steeds hoog en laag gaan. Marley beweegt met de golven mee. Het is net alsof hij een beetje door heeft hoe het leven werkt. Hij denkt heel even aan wat het baasje tegen hem zei: Marley, de golven van de zee bewegen met het leven mee. We moeten allemaal een beetje proberen om erop te surfen. Dat vergt oefening, dat vergt uithoudingsvermogen en de kracht om het vol te blijven houden. Ik ben er vaak genoeg vanaf gevallen en dan moest ik het wel even bezuren. Maar uiteindelijk blijf je erop staan en kan je met de golven het leven doorstaan. Marley dacht aan de woorden terwijl hij verder rende. Hij zag nog een aantal meeuwen verderop en wilde gaan kijken. Maar helaas weer pech, de meeuwen vlogen alweer voor Marley weg. MARLEY, MARLEY, MAAAARRRRLEEEEYYY, WAAR BEN JE? Hij hoorde zijn baasje roepen. Was ik al zo ver van ze vandaan? Ik hoor ze wel maar ik zie ze niet. Ergens in de verte zag hij een zwarte streep. Misschien moet ik daarheen rennen. Hij rende zo hard als hij kon naar de stem toe. Zijn vacht in de zon en zijn haren nog nat van het zee water. Ohh daar ben je, ik dacht heel even dat ik je kwijt was, ik ben blij dat je mijn stem zo goed herkent zei de vertrouwde en lieve stem. Kom, we gaan schelpen zoeken!. Marley liep braaf mee. Hij kon het soms niet laten om toch even een sprintje richting het water te nemen. Maar deze keer wist Marley zijn baasjes altijd terug te vinden. Hij hoefde maar een paar meter door het zand te rennen en daar stonden ze: een compleet gezin opzoek naar de mooiste schelpen. Het kleinste gezinslid wat net iets groter dan Marley was, hij was druk in de weer: met zijn handjes graaide hij door het witte zand. Allemaal verschillende kleuren schelpen kwamen er tevoorschijn. De mooiste die ze vonden: een grote paars/roze schelp. Kijk hoe mooi deze is Marley, we nemen het mee naar huis en het krijgt een mooi plekje op de tafel.
De schelpen: de schatten van het strand met allemaal een aparte boodschap. Wie je ook bent, hoe je er ook uitziet en wat je ook mag geloven: JUST BE YOU. Ze vonden ook een aantal mooie witte stenen op het strand die ze stuk voor stuk schilderde in de allermooiste kleuren maar vooral in het groen en paars want dat waren hun lievelingskleuren geworden. Marley was blij met zijn gezin hij vond dat hij het goed getroffen had.
Slow- Plumeau
