Walking before running.
Backer in Action, haha en omdat het een mooi moraal heeft.
Rennen, rennen, rennen, vlug, sneller, hup, hup. Ik wil opschieten, er is geen tijd, er is geen tijd te verliezen. Running before walking. Je gaat veeeeeelste snel Daan, je wilt te graag je wilt erg veel.... Wat is er gebeurd met eerst eens wandelen? Waarom kan je niet gewoon je tempo aanpassen, en het dan ietsje en langzaam ophogen? ANGSTEN!! Ben bang, bang dat ik geen tijd meer heb, morgen kan de laatste zijn..... Morgen is te laat, ik wil het nu, ik wil het nu voor elkaar hebben, nog deze seconden... Daan, wat doe je? Wat ga jij doen? Je rent veelste hard, niemand kan je bijbenen hoor, iedereen is achter je, waar ben ik ? Fijn... Ik ga te snel... Ik zit in mijn eigen trein, ben alleen, want de rest was te laat, de rest was te langzaam, de trein vertrok over 5 minuten, nog 5 minuten om op te schieten, nog 5 minuten om de trein te halen, dan ben ik een halfuur eerder thuis.. Rennen, rennen, rennen, kom op, sneller. Ik ga zo hard als ik kan, maar iedereen wilt lopen, het maakt ze niet uit of ze een halfuur eerder thuis zijn, waarom niet? Dan heb je toch meer tijd?? Dan heb je toch meer tijd voor jezelf? Hoe meer hoe beter.... Maar dat willen ze helemaal niet. De rest is niet zo bezig met wat ze gaan doen thuis, dat zien we dan wel, en wat boeit het als je een halfuur eerder thuis bent? Het is toch mooi weer? De zon schijnt toch? Boeiend! Je kan toch ook gewoon genieten? Je kan toch ook gewoon om je heen kijken en de tijd nemen om dingen in je op te nemen? Ze hebben gelijk, ik besluit om uit te stappen en me bij de rest te voegen. Terwijl ik naar ze toe loop zie ik verderop een oudere vrouw, ze wilt oversteken maar twijfelt. Kan ik haar helpen? Ik hoor een stem in mijn hoofd: Wat als ze niet geholpen wilt worden? Wat als ze het zelf wilt doen, maar even in haar eigen moment zit? Hmm... Daar heb ik nog niet over nagedacht... Ik denk erover na en zie haar inderdaad zelfstandig oversteken, het stemmetje had gelijk... Zijn toch wel wijze woorden he, wijze woorden van het stemmetje... JAA, er zit wel wat in he!. Samen lopen we naar het station. Ik zit niet meer in mijn eigen trein, maar loop met een groepje meiden mee, ik loop in het midden de rest links en rechts van mij. We komen een hoop mensen tegen, ze zijn allemaal vrolijk in de weer, met zichzelf, andere of elkaar. Tussendoor praten we over van alles en nog wat. We hebben het heel gezellig, eindelijk ben ik weer een beetje mezelf, eindelijk ben ik weer aan het woord, maar ik ben er toch nog niet helemaal bij.. Ik hoor ergens iemand op een gitaar spelen, word even uit mijn gedachte gehaald en kijk er aandachtig naar... Zo knap dat iemand dat zo goed kan. Fascinerend he! Even ben ik in trance.... Kom op Daan, we moeten verder lopen want de trein gaat zo, maar we hadden toch geen haast meer? Nee, dat klopt, je begint het al te leren ! Mooi! Nu kan ik wat langer genieten van het meisje met de gitaar.. Ik geef haar geld, ik vind dat je het heel goed kan zeg ik, ze bedankt me voor mijn 10 euro fooi. We lopen verder naar het station, op de grond liggen allemaal witte veren.. Ik kijk ernaar maar loop door. We komen aan bij het station en stappen in de trein. Niet langer meer alleen mijn trein, maar een gezamenlijke trein waarin we samen zitten, onderweg naar huis, onderweg naar ons eigen leven.... Toch wil ik nog veel langer in de trein blijven zitten, het is veel gezelliger samen dan alleen thuis. Ineens ontstaat het idee om samen te koken en een film te kijken, YES! Nog langer in deze gezelligheid en om iets op te steken van elkaar.
Nu weet ik inmiddels wel wat lopen inhoudt en die veren? Die gebruik ik gewoon als deco